Niezależne działania dzieci: wiek, rozwój dziecka, organizacja, cele i zadania

2024 Autor: Priscilla Miln | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-02-18 07:40

Wraz z pojawieniem się dziecka w rodzinie, życie jego rodziców zmienia się dramatycznie. Na każdym etapie dorastania pomagają mu się rozwijać, uczą nowego małego człowieczka życia od i do. Wchodząc do pierwszej w swoim życiu instytucji edukacyjnej – organizacji przedszkolnej, przedszkola – dziecko zaczyna poznawać świat poza rodziną, poza domem, w oderwaniu od rodziców. Tutaj nauczyciele biorą odpowiedzialność za swoją edukację. Ale jak to wszystko się dzieje? W jaki sposób realizowana jest praca wychowawców? A jaka jest rola zorganizowania rozwijającego się środowiska do samodzielnej działalności dzieci w wieku przedszkolnym?

Istota procesu edukacyjnego

W pracy edukacyjnej nauczycieli przedszkolnych planowanie jest uważane za jeden z najważniejszych obszarów w zarządzaniu procesami realizacji programów edukacyjnych. I tu priorytetto nie tylko wspólne działanie dziecka i dorosłego, ale także samodzielna rozrywka dziecka. Co zawiera pojęcie samodzielnej aktywności dzieci w grupach wieku średniego i starszego w placówce wychowania przedszkolnego?

Zjawisko to jest całkowicie bezpłatne w stosunku do dziecka, ale nie w stosunku do osoby dorosłej, która stwarza warunki do tzw. bezpiecznej wolności dzieci. Co to znaczy? Oznacza to, że nauczyciel wyznacza takie środowisko wychowawcze do rozwoju przedmiotu dla dzieci, które zapewni ich nieszkodliwą interakcję z rówieśnikami lub będzie odzwierciedlać kontakty indywidualne bezpośrednio w kluczu „dziecko-opiekun”. Ponadto jest to również aktywność samych uczniów, organizowana przez nauczyciela i mająca na celu zapewnienie dzieciom możliwości rozwiązywania problemów związanych z interesami innych osób. Może to obejmować pomaganie innym, pomaganie innym w rozwiązywaniu problemów, przyczynianie się do dobrego samopoczucia innych i tak dalej.

Organizacja przepływu pracy

Co obejmuje organizacja niezależnych zajęć dla dzieci? Zasadniczo zależy to od zabawy, motoryki, produktywnej, poznawczej i badawczej pracy dziecka w zespole. Jak pokazuje praktyka, podstawą samodzielnego rozwoju dziecka jest interes własny, tzw. motyw wewnętrzny. Motywacja może tutaj odzwierciedlać zainteresowanie, potrzebę lub chęć pomocy komuś, a także pragnienie bycia pochwalonym lub pragnienie zaspokojenia własnych potrzeb. Cokolwiek to było,motyw wewnętrzny stymuluje wybuch emocjonalny dziecka, podnoszenie ducha, aktywację sił fizycznych i myślenie. A zatem możemy stwierdzić, że w przypadkach, gdy dzieci swobodnie realizują własne zainteresowania i potrzeby, okazując swoją wolę, ich działanie ma silną motywację. Taka praca jest uważana za bogatą emocjonalnie i komfortową psychicznie: im pełniej dzieci realizują swoje potrzeby we własnych działaniach, tym silniejsza pojawia się potrzeba interakcji z innymi.

Warto zauważyć, że w okresie aktywnego spędzania czasu dzieci w wieku przedszkolnym bardzo negatywnie odnoszą się do ewentualnej ingerencji dorosłych w ich przestrzeń osobistą. Ten fakt należy zaakceptować i pamiętać. Na podstawie wymagań sanitarno-epidemiologicznych dotyczących procesu organizacyjnego i treści samej pracy w placówkach przedszkolnych na samodzielne zajęcia starszych dzieci przeznacza się około trzech do czterech godzin dziennie, nie mniej. W tym czasie chłopaki mają czas na zabawę, zapoznanie się z podstawami higieny osobistej oraz przygotowanie do przyszłych zajęć edukacyjnych. Nie oznacza to jednak, że dzieci powinny być pozostawione samym sobie. Organizacja samodzielnej działalności dziecka przewiduje konieczność stworzenia rozwijającego się środowiska obiektowo-przestrzennego, a także nadzór i opiekę nad każdym z członków grupy.

Cel samodzielnej pracy w przedszkolnej placówce edukacyjnej

Aktywna bezpłatna aktywność dzieci w istniejących ośrodkach rozwoju dladzieci przyczyniają się do realizacji ich samodzielnych poszukiwań i włączenia w proces konkretnego badania, a nie tylko do otrzymania gotowej wiedzy od nauczyciela. Mówiąc prościej, celem pozostawienia dziecka na chwilę jest zachęcenie go do pracy, sprowokowanie go do działania. Biorąc pod uwagę fakt, że gra jest uważana za wiodącą aktywność dziecka w wieku przedszkolnym, wychowawca musi stworzyć takie środowisko gry, które mogłoby zapewnić mu jasną aktywność o charakterze poznawczym, a aktywność ta powinna być uzasadniona jego zainteresowania i kierunki rozwoju. Istotą takiego eksperymentu jest to, aby taka gra rozwijała zdolności twórcze, pobudzała wyobraźnię, uruchamiała działania, uczyła komunikacji i umiejętności wyrażania uczuć. Prawidłowe tworzenie środowiska sprzyjającego rozwojowi pomaga zapewnić dziecku możliwość wspólnego działania z rówieśnikami lub indywidualnie, co nie będzie nakładać obowiązku wspólnych działań z wychowawcą. Tutaj należy wziąć pod uwagę, że nauczyciel może być związany z zajęciami grupy dzieci tylko w przypadku ich wewnętrznego konfliktu. Oznacza to, że jeśli sytuacja wymaga interwencji, w razie potrzeby nauczyciel może pomóc temu lub temu dziecku dołączyć do grupy rówieśniczej.

Tu należy wziąć pod uwagę jeszcze jeden bardzo ważny punkt: w wieku przedszkolnym samodzielna aktywność dzieci powinna być zawsze zorganizowana przez wychowawcę w taki sposób, aby nauczyciel działał jak uczestnik tej gry, i nie pokazuje swojej supremacji ipriorytetowo traktować swój udział. Czyli naturalność zachowania emocjonalnego wychowawcy, który zaakceptuje wszelkie pomysły, sugestie i pragnienia dzieci, gwarantuje łatwość, swobodę i swobodę w wykonywaniu pracy. Od tego zależy bezpośrednio przyjemność, jaką dziecko czerpie z tej gry. Co więcej, ta forma spędzania wolnego czasu przyczyni się do chęci dzieci do opanowania nowych sposobów zabawy. I tutaj ważne jest, aby nie przegapić momentu, w którym w tym wieku ich życia bardzo ważne będzie, aby dzieci czuły swoją niezależność, umiejętność wyboru partnerów, dołączania do grup i w pewnym stopniu nie były zależne od osoba dorosła.

Niezależna wydajność pracy dzieci

Na tle gry równie skuteczną alternatywą jest aktywność produkcyjna. Jest również nazywany obrazowym, konstruktywnym. Oprócz zabawy, produktywne zajęcia mogą wzbogacić możliwości dziecka, w tym jego rozwój osobisty.

Co nauczyciel może zrobić ze swojej strony? W jego mocy jest ustalenie tematu gry lub produktywnego działania, które byłyby istotne i interesujące dla dzieci w tej chwili. Tutaj konieczne jest ustalenie tych celów i zadań pracy wychowawczej, które będą realizowały zasadę złożonej tematycznej konstrukcji procesu edukacyjnego. To w samodzielnej pracy dzieci jest to dość ważne. Przecież takie działanie nie powinno być bezmyślne, powinno być nakierowane na jakąś orientację na cel, aby przyniosło rezultaty. Ważne jest, aby dziecko się tego nauczyło.

Wydajność samodzielnej pracy dzieci bezpośrednio zależy od tego, jak dziecko osiąga swój cel, jak sumienne są jego starania. Jednocześnie przywódca działa dla niego jedynie jako wskazówka, która w pewnym stopniu kieruje go we właściwym kierunku, ale dzieciak działa wyłącznie sam, wykorzystując swoje umiejętności, wysiłek i pokazując poziom swoich zdolności umysłowych.

Cele pracy

Jak każda inna gałąź pracy pedagogicznej, samodzielne zajęcia organizowane przez nauczycieli w każdej placówce przedszkolnej determinowane są realizacją określonych celów. Jakie są te cele?

• Niezależna aktywność dzieci ma na celu przede wszystkim samokształcenie. W odpowiednich warunkach miejsca, czasu i przyjaznego środowiska kolegium wychowawców osiąga efekt samorozwoju dziecka dzięki pomyślnie połączonym okolicznościom (czyli prawidłowej organizacji procesu pracy przez nauczycieli).
• Drugą ważną kwestią jest skupienie się nauczycieli na rozbudzeniu w każdym dziecku zainteresowania procesem edukacyjnym. Oznacza to, że ważne jest nie tylko zaangażowanie dzieci, ale także zachęcenie ich do działania, dyskretne wywołanie chęci do nauki i rozwoju. Tak więc, wykonując samodzielne zadania grupowe, dzieci nawet nie podejrzewają, że są wpychane w proces samokształcenia, bo to im sprawia przyjemność.

Zadania

Oprócz szczególnego skupienia się na pożądanym wyniku, niezależnyaktywność dzieci w grupach średnich, starszych i młodszych kategorii wiekowych wynika z realizacji pewnych zadań metodycznych i pedagogicznych. Czym one są?

• Rozwijają się procesy samoregulacji. Angażując się w wykonanie zadania samodzielnie lub w grupie rówieśników, dziecko uczy się w ten sposób obliczać poziom swojej energii wydatkowanej na wykonanie określonych czynności. Uczy się odczuwać potrzebę zmiany zajęć i potrzebę odpoczynku, co przychodzi niemal automatycznie przy regularnej, samodzielnej pracy.
• Kształtują się cechy wolicjonalne. Jest to jedno z głównych zadań samodzielnego działania, ponieważ tak ważne jest, aby dzieci osiągały niezależność psychiczną od wpływu czynników zewnętrznych (hałas uliczny, głosy innych dzieci). A także w trakcie takiego planu lekcji dziecko rozwija odporność na wpływ czyjejś opinii i chęć doprowadzenia rozpoczętej pracy do końca.
• Kształtowane są zdolności i umiejętności samodzielnej regulacji niektórych procesów. Na przykład z czasem dziecko ustala dla siebie plan gry, badań, obserwacji i swojego zatrudnienia. I tu najważniejszym zadaniem jest wzbudzenie w dziecku chęci realizacji swojego planu bez pomocy nauczycieli. Dlatego praca nazywana jest samodzielną.

Klasyfikacja

Między innymi organizacja środowiska do samodzielnej aktywności dzieci, rozwijającej określone umiejętności i zdolności, jest wyznaczona przezkilka wektorów orientacji przedmiotowo-edukacyjnej. Innymi słowy, takie działania są podzielone na kilka głównych bloków.

• Aktywność ruchowa. Jako integralna część procesu edukacyjnego, wychowawcy organizują taką samodzielną pracę dla dzieci, która przyczynia się do rozwoju ich układu mięśniowo-szkieletowego. Zadania tego typu realizowane są poprzez takie produkcje jak zabawa w kozackich rabusiów, pułapki na myszy, chowanego i tym podobne.
• Ciche gry. W tym przypadku poruszane są idee samodzielnej organizacji przez dzieci z własnego boiska. Często pojawia się tu motyw imitacyjny: dzieci zabierają zabawki i naśladują sytuacje w sklepie, aptece, szpitalu, na spacerze w parku. Wraz z wiekiem dzieci ze starszej grupy zaczynają dzielić się na zespoły chłopców i dziewczynek: pierwsza bawi się samochodami i żołnierzami, druga - lalkami i naczyniami.
• Działalność artystyczna. Ten rodzaj samodzielnej działalności zabawowej dzieci realizowany jest poprzez organizację przez dzieci przedstawień, scen teatralnych oraz małego teatrzyku kukiełkowego. Interesuje ich przymierzanie wszelkiego rodzaju kostiumów karnawałowych i scenicznych, lubią opowiadać wątki z kreskówek i baśni, uczą się śpiewać znajome melodie, a co najważniejsze, niektórzy już zaczynają improwizować i komponować własne scenariusze, swoje własne pieśni.
• Aktywność produkcyjna. Znajduje to odzwierciedlenie w modelowaniu przez dzieci wszelkiego rodzaju zastosowań i rękodzieła. To jest poziom nabywania umiejętności, któryprzyczynia się nie tylko do wizualizacji tego, co myśli dziecko. Oprócz chęci pokazania innym swoich pomysłów, stara się też, aby była estetycznie reprezentatywna, piękna. Lubi proces pracy, zwłaszcza rysowania. Obecność farb, ołówków i płótna w formie papieru daje dziecku możliwość pokazania swoich początkowych umiejętności i dalszego ich rozwijania, pokazując rówieśnikom ich wizję przedmiotu lub zjawiska. Używane są nie tylko narzędzia do rysowania. Tutaj pracuj z plasteliną, koralikami, cekinami, wszelkiego rodzaju guzikami, kamykami, muszlami, wstążkami, pocztówkami, iskierkami i tym podobnymi.
• Aktywność badawcza. Oprócz tego, że nauczyciele organizują przyswajanie i gromadzenie informacji otrzymanych przez dzieci w gotowej formie, zadaniem każdego wychowawcy jest także zachęcenie dzieci do samodzielnych poszukiwań i chęci poznawania tego świata. Oznacza to, że dziecko nie tylko dowiaduje się o zjawisku lub obiekcie z ust swojego nauczyciela, ale ważne jest, aby on sam chciał zrozumieć na podstawie własnego doświadczenia, jak zachodzi ten lub inny proces. Dlatego dzieci interesują eksperymenty, eksperymenty. Takie elementy procesu edukacyjnego występują bez konkretnej ingerencji edukatora, ale z jego obowiązkową obecnością w celu monitorowania przestrzegania przepisów bezpieczeństwa.
• Pozycje samoobsługowe. Ten kierunek rozwoju dziecka zapewnia przyswojenie sobie określonych elementów codziennej higieny i własnej schludności. Dzieci uczą się myć ręce, brać prysznic, ubierać się irozbieranie, wiązanie sznurowadeł, mycie zębów, czesanie włosów. Wpaja im się obowiązkową dbałość o siebie i swój wygląd. Tak więc dziecko przygotowuje się do adaptacji w świecie dorosłych. I muszę powiedzieć, że pominięcie tego etapu następnie negatywnie wpływa na poczucie schludności i dokładności w stosunku do siebie i swoich rzeczy.

Kartoteka samodzielnych działań dzieci

W grupie praca nauczycieli jest w rzeczywistości złożona i dość wieloaspektowa. Jakość organizowanych przez nich zajęć dla dzieci bezpośrednio wpływa na przyszłe losy każdego z dzieciaków. Biorąc pod uwagę fakt, że wychowawca musi być zaangażowany w wszechstronny rozwój dzieci, musi łączyć kilka obszarów tematycznych jednocześnie w każdym zadaniu. Dlatego sam proces organizowania aktywności zawodowej w grupie wydaje się dość trudny, niezależnie od tego, czy jest ona starsza, młodsza czy średnia. Aby zapewnić twórczy i ciekawy proces poznawczy, nauczyciel musi brać pod uwagę nie tylko naukowy aspekt swoich lekcji i zadań, ale także zaintrygować dzieci ciekawym sformułowaniem tego zadania, wzbudzić ich zainteresowanie wykonaniem tej lub innej pracy.

Właśnie ze względu na trudność zestawiania wszystkiego w całość i prezentowania materiałów o wysokiej jakości, placówki przedszkolne tworzą szafy na akta. Każdy plik karty zawiera orientację tematyczną, metody konkretnej realizacji i docelowy cel lekcji. Samozatrudnienie nie jest wyjątkiem. Organizowany jest również na podstawie listy celów i zadań określonych w przygotowanym przez edukatoraszafka na dokumenty.

Jakie elementy są nieodłączne w każdej szafce na akta?

• Rozkład według dni oraz godzin porannych i popołudniowych.
• Ustaw temat pracy na każdy dzień.
• Przeznaczony cel zajęć.
• Wyznaczanie konkretnych celów.
• Lista sprzętu i inwentarza wymaganego do pracy.
• Bezpośredni opis formy realizacji konkretnej lekcji.

Karta dnia dla młodszej grupy może więc wyglądać mniej więcej tak:

1. Rano. Prowadzenie rozmowy „O zachowaniu przy stole”. Zadanie: stworzyć listę umiejętności kulturowych i higienicznych w umyśle dziecka. Wyposażenie: talerze, kubki, łyżki, stół, krzesła. Wrażenia: jak prawidłowo trzymać łyżkę, jak prawidłowo używać serwetki, jak prawidłowo siedzieć przy stole.
2. Południe. Prowadzenie gry dydaktycznej „Świat zwierząt”. Zadanie: nauczenie dzieci myślenia skojarzeniowego na temat obrazków ze zwierzętami, nauczenie ich rozpoznawania zwierząt, poprawnego wymawiania ich imion. Ekwipunek: specjalne karty do losowania. Treść: danie każdemu dziecku możliwości spojrzenia na obrazek i wypowiedzenia nazwy zwierzęcia, które widzi.
3. Dzień. Prowadzenie lekcji „Narożnik Natury”. Cel: nauczyć dzieci podlewania kwiatów. Wyposażenie: doniczki, konewki, łopaty do spulchniania ziemi. Pokazuje: jak prawidłowo podlewać, jak spulchniać ziemię, gdzie prawidłowo umieścić kwiaty.

Takie karty powinny być przygotowane przez nauczyciela z wyprzedzeniem dla każdegodzień.

Centra aktywności poznawczej

Oprócz tego, że placówki przedszkolne zapewniają tworzenie kartoteki zajęć, organizacja przepływu pracy zapewnia również otwarty dostęp do kilku ośrodków aktywności poznawczej jednocześnie w celu samodzielnej pracy dla dzieci. Czym są te kąciki poznawcze, w których dzieci mogą zrelaksować się przy prostej grze, obserwować i eksperymentować z różnymi przedmiotami, komunikować się z rówieśnikami podczas wykonywania dowolnej gry?

• Obszar badań poznawczych to tzw. kącik naukowy z miniaturowym laboratorium, warsztatem eksperymentalnym, kącikiem tematycznym i innymi podobnymi rozrywkami użytecznymi dla dzieci.
• Strefa zabaw - plac zabaw z zabawkami i przedmiotami edukacyjnymi.
• Strefa sportowa - tutaj maluchy mogą rozwijać swoje zdolności fizyczne przy pomocy specjalnego sprzętu sportowego.
• Strefa ekologiczna - miejsce na samodzielne działania związane z uprawą roślin, świeżymi kwiatami, mini-ogrodami itp.
• Strefa artystyczna i estetyczna - tutaj chłopaki mogą rysować, tworzyć wszelkiego rodzaju aplikacje, przygotowywać się do amatorskich zajęć, rzeźbić z plasteliny i wykonywać inne podobne zadania.
• Strefa relaksu - często wygląda jak namiot, w którym chłopaki mogą usiąść, cicho porozmawiać, odpocząć od energicznej aktywności.

Podsumowanie

TakTak więc niezależne działania, za organizację których odpowiedzialni są nauczyciele placówki przedszkolnej, opierają się na tym, że dzieci wykonują różne zadania rozwojowe bez bezpośredniego udziału starszych. Poznają zasady higieny, montują zestawy konstrukcyjne i wykonują ćwiczenia grupowe, uczestniczą w przedstawieniach teatralnych oraz uczą się, jak iw jakich sytuacjach mogą podejmować samodzielne decyzje. Dzięki temu blokowi aktywności dzieci szybko poznają otaczający je świat, stają się bardziej odpowiedzialne, bardziej zdyscyplinowane, bardziej niezależne.