Labrador: opis rasy, cechy, cechy i recenzje

2024 Autor: Priscilla Miln | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-02-18 07:41

Jedną z najpopularniejszych ras psów jest obecnie labrador. Z opisu rasy jasno wynika, że zwierzęta te mają bardzo łagodne i oddane usposobienie. Mogą stać się najlepszym przyjacielem właściciela i wszystkich jego domowników. Bardzo towarzyskie i zabawne psy tej rasy z łatwością znajdą wspólny język z każdą osobą lub zwierzęciem.

Nieszczególnie zdolne do wykazania się właściwościami ochronnymi, labradory świetnie sobie radzą z polowaniem na zwierzynę. Właściwie te psy zostały wyhodowane w tym celu. Jednak ostatnio wielu niedoświadczonych hodowców tej rasy, nie mających umiejętności i wiedzy z podstaw hodowli psów i próbujących na tym zarobić, poszukuje nie jakości urodzonych szczeniąt, ale ich ilości. Prowadzi to do pogorszenia jakości hodowlanej i zacierania się typowych cech rasy.

Historia rasy

Na początku XIX wieku żeglarze z Europy odkryli rasę Labrador Retriever na kanadyjskiej wyspie Nowa Fundlandia. Rdzenni mieszkańcy używali tych psów do polowania na ptaki. Już sama nazwa „retriever” mówi sama za siebie. To znaczy „podajnik zwierzyny”. Być może to wyjaśnia gorącyte psy uwielbiają wodę.

Na początku te psy zostały nazwane na cześć kanadyjskiej stolicy St. John's, ale ta tradycja nie zakorzeniła się w środowisku angielskim. Brytyjczycy woleli nazwę „Labrador”, która pochodzi od nazwy kanadyjskiego prowincjonalnego miasta Labrador. Pies (opis, charakter rasy) bardzo wyraźnie oddaje mikroklimat tego miejsca, stanowiąc swego rodzaju metaforę.

W połowie XIX wieku do Wielkiej Brytanii sprowadzono przedstawicieli tej rasy, którzy bardzo upodobali sobie nie tylko zapalonych myśliwych za inteligencję i wytrzymałość, ale także zwykłych ludzi. Stały się ich pupilami.

Na początku XX wieku w Wielkiej Brytanii rasa została zarejestrowana w Kennel Club. Początkowo wszystkie labradory były czarne. Teraz kolory przedstawicieli mogą się różnić od jasnego beżu do czekolady.

W tym samym XX wieku rasa zaczęła rozprzestrzeniać się w Ameryce, gdzie była popularna wśród bogatych grup społecznych, takich jak aktorzy, politycy i gwiazdy popu. Główny cel labradorów - polowanie - został zapomniany, a stały się po prostu dobrodusznymi psami domowymi, wnoszącymi radość i komfort do domu.

Labrador Retriever czy Golden Retriever?

Wiele osób uważa, że Labrador Retriever i Golden Retriever to ta sama rasa. Ale to złudzenie. Nie każdy podobny pies może być prawdziwym przedstawicielem tak dumnej rodziny jak labradory. Opis rasy, charakter, recenzje i zalety wskazują, że istnieją znaczne różnice między tymi pozornie podobnymi psami. Właściciele, którzy mieszkali z przedstawicielami obu ras w tym samym czasie lub w różnym czasie, donoszą, że te psy są zupełnie inne nie tylko pod względem wyglądu, ale także zachowania. Charakter i temperament tych zwierząt są bardzo zróżnicowane.

Z pochodzenia Labrador Retriever pochodzi z kanadyjskiej wyspy Nowa Fundlandia. Wygląd golden retrievera pochodzi z arystokratycznej Anglii, gdzie służył jako towarzysz polowań i szykowna dekoracja pałacu.

Jeśli chodzi o różnice zewnętrzne, hodowcy biorą za podstawę następujące elementy:

1. Labrador ma czarny, jasny i czekoladowy kolor. Jego złoty odpowiednik pod tym względem jest, że tak powiem, bardziej zróżnicowany – może mieć wełnę w różnych odcieniach, od bardzo jasnej do ciemnej.
2. Sieć labradorów nie jest długa, raczej szorstka, ma specjalną wodoodporną powłokę woskową. Sierść golden retrievera może być dość długa i pofalowana.
3. Ogon jest jedną z głównych różnic między tymi dwiema odmianami. U labradora jest gładkowłosy, pogrubiający się u nasady. U golden retrievera jest dobrze dojrzewający i przypomina zwisające pół pióra.
4. Głowa labradora jest znacznie większa i ma bardziej masywne usta, ponieważ został wyhodowany do polowania na dużą zdobycz, podczas gdy golden retriever miał polować na małą zwierzynę.
5. Labrador rzuca przez cały rok, Golden Retriever zrzuca sierść dwa razy w roku.

Oprócz różnic zewnętrznych, doświadczeni właściciele rozróżniają również behawioralne, abyktóre obejmują następujące elementy:

1. Labrador jest bardziej emocjonalny niż angielski powściągliwy golden retriever.
2. Wysoka energia Labs jest przeciwieństwem spokoju i łagodności Golden Retrievera.
3. Labrador ma skłonność do pochopnych, impulsywnych działań, w przeciwieństwie do rozsądnego i spokojnego kolegi.

Dlatego wybierając przyjaciela, musisz zrozumieć różnice między tymi dwoma typami i uzyskać zwierzaka, który będzie odpowiedni do wymagań i przyszłych warunków życia.

Opis rasy

Psy labradorów są dość duże i mają potężne mięśnie. Zgodnie z normami wysokość w kłębie powinna wynosić od 55 cm do 63 cm Charakterystyczne cechy wyglądu to:

1. Grube długie ciało.
2. Szeroka klatka piersiowa.
3. Uszy zwisające, lekko za głową.
4. Oczy szeroko rozstawione.
5. Pysk jest dość wydłużony.
6. Między palcami są małe pajęczyny.
7. Szeroki u nasady i zwężający się ku końcowi ogona, który można porównać do ogona wydry.
8. Krótka gruba sierść pokryta woskiem. Gruby i gęsty podszerstek.

Jednym z podgatunków Labrador Retriever jest Labrador Długowłosy. Z opisu rasy wynika, że takie psy hodowano również na wyspie Nowa Fundlandia. Były używane częściej do transportu drewna opałowego, chociaż pływały nie gorzej niż ich krótkowłosy odpowiednik.

Średnia długość życia tych psów to 10-15 lat.

Charakter i temperament

Pies Labrador Retriever jest bardzo popularny wśród hodowców psów. Opis rasy, charakter i łagodne usposobienie tych stworzeń są bardzo cenione zarówno przez rodzinę, jak i osoby samotne. Wynika to z wysokiej inteligencji tkwiącej w przedstawicielach tej rasy. Jak mówią recenzje, subtelnie wyczuwają nastrój właściciela i łatwo się do niego przystosowają. Tak więc osoba, która wybierze labradora jako towarzysza, nigdy nie będzie samotna i znudzona.

Ze względu na te cechy, psy te są często używane jako przewodnicy dla niewidomych. Równowaga i powściągliwość nieodłączne od rasy pozwalają im zachować spokój i nie tracić panowania nad sobą w żadnej, nawet najbardziej stresującej sytuacji.

Wysoka zdolność uczenia się i dobra inteligencja psów pozwalają im brać udział w operacjach poszukiwawczo-ratowniczych. Rasa ta sprawdziła się dobrze w pracy celnej.

Właściciele takich psów są pewni, że labradory słusznie można nazwać najlepszymi przyjaciółmi i nianiami małych dzieci. Właściciele dzielą się wrażeniami z delikatnej pielęgnacji i starannej, dyskretnej kontroli, jaką ich aportery otaczają swoje dzieci.

Właściciele psów, którzy mają więcej niż jedno zwierzę w domu, twierdzą, że labradory dobrze dogadują się z innymi zwierzętami, nawet z kotami. Nigdy nie wskoczą pierwsi do walki ani nie obrażą stworzenia, które jest od nich mniejsze.

Avid myśliwi podziwiają kolejną zaletę rasy – tzw. miękkie usta. Oznacza to, że pies może nosić w pysku dowolny przedmiot, nawet jajko kurze, bezuszkadzając go.

Sądząc po charakterze labradora, opisie rasy, opiniach, jest bardzo mało braków. Hodowcy przypisują główną negatywną cechę takich psów faktowi, że ze względu na ich duchową życzliwość psy nie mogą być realizowane jako stróże. Dlatego też, jeśli hodowca psów potrzebuje dobrego stróża i opiekuna mienia, warto rozważyć inne opcje doboru rasy do tego celu.

Pozostałe niedociągnięcia wynikają z braku treningu i aktywnego życia zwierzaka.

Cechy przechowywania w mieszkaniu

Ze względu na aktywność i nadmierną energię, cechy behawioralne młodego Labrador Retrievera oraz opis rasy, treść ma głównie na celu zapewnienie długich i częstych spacerów na świeżym powietrzu. Hodowcy twierdzą, że dzieje się to po to, aby pies wkładał nadmiar energii w zabawy na świeżym powietrzu, nie powodując w ten sposób szkód w mieszkaniu właściciela.

W tym samym celu właściciele kupują zabawki dla zwierząt. Powinieneś także postarać się wykluczyć kontakt ciekawskiego psa z chemią gospodarczą i gniazdkami, aby uniknąć zatrucia i porażenia prądem.

Labrador jest bardzo towarzyski, dlatego miejsce dla niego należy wybrać tak, aby pupil mógł z niego widzieć swoich właścicieli. Hodowcy psów nie zalecają stawiania mu boksów ani robienia budki. Na kanapę wystarczy miękka pościel lub materac.

Pielęgnacja włosów, oczu i uszu

Podobnie jak przedstawiciele innych ras ma swoje indywidualne cechy i trudności w utrzymaniu iLabrador. Opis rasy, opinie hodowców wskazują, że jednym z problemów w utrzymaniu takich psów jest pielęgnacja sierści, bo gdy wypada, pozostaje wszędzie: na meblach, na ubraniach, na naczyniach. Właściciele nazywają ten problem dość znaczącym, poza tym pozbycie się go nie jest łatwe.

Retrievery generalnie nie potrzebują kąpieli, same są całkiem czyste. Zdarza się jednak, że w wyniku aktywnych spacerów w deszczową pogodę psa trzeba myć. Aby uzyskać połysk i efekt błyszczącej wełny, zaleca się natrzeć pupila talkiem. Ale należy to robić na zewnątrz, aby pies nie wdychał proszku.

Niektórzy hodowcy psów zmagają się z rzucaniem za pomocą konwencjonalnego odkurzacza. Jeśli przyzwyczaisz szczeniaka do tej procedury od dzieciństwa, w przyszłości sprawi mu to nawet przyjemność. Dobry efekt daje czesanie włosów.

Miłość Labradoodles do wody może odegrać ważną rolę w pozbyciu się niechcianych włosów. Właściciele psów tej rasy twierdzą, że regularne kąpiele w wodzie znacznie skracają okres linienia.

Hodowcy psów wystawowych z wartością rodowodową muszą być bardzo ostrożni w pielęgnacji. Niektóre zabiegi mogą zepsuć wygląd psa. Na przykład czekoladowe lub ciemne retrievery nie powinny być wystawiane na słońce przez dłuższy czas, w przeciwnym razie sierść może się wypalić i nabrać niepożądanego odcienia. Również niektórych rodzajów pędzli nie należy używać do czesania – może to prowadzić do obniżenia jakości wełny.

Każdego dnia trzeba delikatnie pocierać psu oczymokry wacik. Jeśli zauważysz nietypową wydzielinę, natychmiast udaj się do lekarza.

Uszy należy w razie potrzeby przetrzeć wilgotnym wacikiem. Nie zanurzaj go zbyt głęboko, w przeciwnym razie istnieje ryzyko uszkodzenia delikatnych powłok.

Jeśli jest taka potrzeba, wielu hodowców psów obcina pazury swoim pupilom specjalnymi nożyczkami.

Wybór posiłku

Bez względu na to, jak mobilny i energiczny jest labrador, cechy i opis rasy wskazują, że jej przedstawiciele są dość żarłoczni i praktycznie wszystkożerni. Mogą jeść wszystko bezkrytycznie iw niezliczonych ilościach. Z tego powodu wielu właścicieli skarży się na niestrawność zwierząt, nadwagę i inne nieprzyjemne problemy.

Dlatego odpowiedzialny właściciel musi uważnie monitorować dietę zwierzęcia, aby zapobiec otyłości i problemom zdrowotnym. Odżywianie powinno być zrównoważone i regularne. Jeśli nie jest możliwe ciągłe gotowanie dla aportera, możesz użyć gotowej karmy super premium, która zawiera niezbędną ilość witamin i minerałów, aby zapewnić psu pełne życie. Wybór takiej karmy powinien opierać się na zaleceniach lekarza weterynarii.

Psy powinny jeść o ściśle określonej porze, nie naruszając reżimu, do którego należy je uczyć od dzieciństwa. Dawkowanie karmy jest obliczane na podstawie wagi labradora i instrukcji wskazanych na opakowaniu.

Jeśli właściciel wybiera dla zwierzaka naturalną karmę, powinna ona być również dobrze zbilansowana. Nie karm swojego psa jedzeniem stołowym.

Dieta Labrador Retrievera musi koniecznie zawierać pokarmy takie jak:

• Mięso (wołowina, jagnięcina, drób). Może być podawany na surowo lub gotowany. Tłuszcz należy odciąć. Podroby, nerki, płuca, wątroba itp. wskazane jest podawanie tylko gotowane.
• Ryba musi być tylko morska, kości muszą być usunięte. Lepiej go zagotować przed karmieniem. Możesz również podawać go na surowo, ale istnieje ryzyko zarażenia psa robakami.
• Wystarczą wszystkie ziarna, ale pamiętaj, że jęczmień jest ciężkostrawny, a płatki owsiane mogą powodować alergie.
• Produkty mleczne (kefir, ser, twarożek). Mleko nie jest zalecane dla psów.
• Jajka. Do karmienia Labradora używa się tylko surowego żółtka, które można dodać do kaszy lub warzyw.
• Warzywa (marchew, kapusta, buraki, cukinia). Przed leczeniem zwierzaka należy je zmiażdżyć.

W zimie musisz dodatkowo podawać swojemu zwierzakowi witaminy. Zgodnie z zaleceniami lekarza odrobaczanie należy przeprowadzać okresowo.

Dorosłe psy powinny być karmione dokładnie dwa razy dziennie. Ale szczenięta jedzą częściej. Do drugiego miesiąca życia powinny jeść 6 razy dziennie. Do 5 miesięcy - 5 razy dziennie. Sześciomiesięczne zwierzaki jedzą 4 razy dziennie. Po 7 miesiącach do roku musisz karmić 3 razy dziennie.

Pomimo faktu, że labradory mogą jeść wszystko, istnieje szereg pokarmów, które są dla nich surowo zabronione:

• Słone, wędzone, smażone, tłuste i pikantne potrawy.
• Za gorąco lubzimne jedzenie.
• Produkty mączne.
• Potrawy z fasoli.
• Ziemniaki.
• Kiełbasy.
• Słodycze.
• Wieprzowina lub inne tłuste mięso.
• Kości rurkowe.
• Nieświeże jedzenie.

Każdy, kto chce mieć takiego zwierzaka, powinien wcześniej wiedzieć wszystko o labradorze, opis i cechy rasy oraz oczywiście cechy diety. Odpowiednio dobrana karma lub zbilansowane menu z naturalnych produktów zapewni Twojemu pupilowi zdrowe i długie życie.

Wychowanie zwierząt domowych

Zanim dostaniesz szczeniaka labradora, musisz najpierw wszystko dla niego przygotować, nawigować z karmieniem, kupić dla niego zabawki, zorganizować kanapę.

Doświadczeni hodowcy twierdzą, że szkolenie aportera powinno odbywać się od pierwszych dni, jak tylko przyprowadzisz go do domu. Wtedy szczeniak natychmiast rozumie, kto jest właścicielem, co można, a czego nie można zrobić na jego terytorium. Jeśli dziecko próbuje przejąć osobę, musisz natychmiast przerwać te próby. Jednak właściciele takich psów twierdzą, że szczenięta labradorów bardzo rzadko starają się dominować ze względu na swój dobroduszny charakter.

Niektórzy hodowcy psów wolą zabrać psa do profesjonalnych kynologów, ale sami są przekonani, że labradory są wystarczająco łatwe do wyszkolenia, więc nawet niedoświadczony właściciel może nauczyć ich podstawowych poleceń.

Możliwe problemy zdrowotne

Każda rasa psów wiąże się z ryzykiem choroby. Z należytą starannością iCoroczne badania profilaktyczne mogą zapobiec pojawieniu się wielu dolegliwości. Hodowcy cytują listę najczęstszych problemów zdrowotnych Labradora, które obejmują:

• Otyłość.
• Dysplazja stawów.
• Panosteitis (najczęstsze u młodych, szybko rosnących psów).
• Zaćma, choroba siatkówki.
• Osteochondroza.
• Wrzody na kończynach spowodowane częstym lizaniem.
• Padaczka (bardzo rzadka).

Podobnie jak wszystkie żywe stworzenia, aportery są podatne na infekcje i wirusy. Aby zapobiec takim nieszczęściom, szczepione są zdrowe psy. Harmonogram szczepień powinien przepisać lekarz weterynarii.

Wybór szczeniaka

Doświadczeni hodowcy psów ostrzegają, że zanim zaczniesz wybierać zwierzaka, musisz wziąć pod uwagę wszystkie plusy i minusy trzymania psa, uzyskać zgodę wszystkich członków rodziny, aby w przyszłości nie dopuścić do zdrady żywej istoty i stworzyć mu warunki do szczęśliwego i zdrowego życia.

Wybierając zwierzę hodowlane, należy zwrócić uwagę na ocenę hodowcy. Idealnie byłoby zobaczyć jego rodziców. Wybierając płeć, musisz skupić się na swoich preferencjach, ponieważ kobiety i mężczyźni mają nieco inne nawyki i nawyki.

Wybierając kolor, możesz również kierować się swoimi preferencjami. Kiedyś modne było posiadanie czarnych przedstawicieli rasy, teraz preferowane są jasne, chociaż ciemne są nadal poszukiwane.

Jeśli chodzi o koszt, może się on wahać dość mocno i zależeć od klubu, rodowodu, cech hodowlanych. W przypadku Labrador Retriever cena (opis rasy pomoże Ci nawigować po jakości) może zaczynać się od 20 000 rubli. i kończy się na 60 000-80 000 rubli.

Jednym z głównych warunków wyboru hodowców szczeniąt nie są cechy hodowlane, a nie koszt psa, ale intuicja potencjalnego właściciela i jego zgodność ze zwierzęciem. W końcu człowiek wybiera swojego najlepszego przyjaciela i towarzysza na wiele lat.